Początki Hip-hopu to lata 70te XX wieku, jest gatunek stosunkowo młody, powstał w Nowym Yorku w społecznościach afroamerykańskich. Hip-hop to cała kultura, która niestety jest praktycznie niemożliwa do jednoznacznego zdefiniowania, gdyż ich tyle ilu ludzi się nim zajmujących. Hip-hop to muzyka, kultura, ideologia, sposób bycia i myślenia, sposób na spędzanie wolnego czasu, a nawet całego życia. Hip-hop to nie tylko krzyk i bunt, ulica, brudne podwórko i osiedlowa ławka. Hip-hop jest to kultura spontaniczna, żywiołowa, ale i skłonna do refleksji, analizy i uważnej obserwacji.... Czytaj dalej
Tworzą go różni ludzie dla rozmaitych odbiorców. Hip-hop nie tworzy barier i nie wyznacza granic. Tak z pewnością określą ten gatunek jego fani, co w większości jest prawdą. Ma ona jednak kilka zdefiniowanych cech, które są z nią ściśle związane. Są to: rap(czyli rytmiczne wypowiadanie słów przy jednoczesnym ich rymowaniu przy akompaniamencie, inaczej jest nazwany MCing), DJing (DJe posługują się gramofonami tworząc scratchy, w kwestii Hip-hopu mówimy o Turntablism, pierwszych DJów jest DJ Kool Herc, który tworzył tzw. "breaki"). Kolejnym elementem kultury i stylu hip hop jest taniec b-boying. Breakdance to taniec siłowy i sprawnościowy, a co się z tym wiąże niezwykle trudny. charakteryzuje się dużą ilością elementów wykonywanych także w parterze przy pomocy rąk i nóg a także całego ciała. Historia breakdance jest bardzo bogata i ciekawa, dużo by można o niej napisać, ale przejdźmy do następnego filaru hip-hopu czyli graffiti. Graffiti wpisuje się w szerszy nurt artystyczny zwany Street Artem a związany jest typowo z kulturą Hip-hopową. Podobnie jak taniec, jest to ekspresyjna strona tego gatunku. Samo pisanie na murach swoją historia sięga starożytności, ale w obecnym znaczeniu o graffiti mówimy dopiero od lat 60tych XX wieku, kiedy to gangi takie jak Savage Skulls, La Familia czy Savage Nomads stosowały go do oznaczania swojego terytorium. Obecnie graffiti nie jest już tylko wyrazem buntu, grafficiarze umieszczają swoje dzieła na budynkach prywatnych firm czy punktów usługowych, tworząc w ten sposób specyficzną dla tych jednostek reklamę zewnętrzną.
Z hip-hopem, jak z każda chyba subkultura jest związanych wiele stereotypów, a młodego człowieka w szerokich spodniach, zbyt obszernych bluzach, przeklinającego na wszystko i wszystkich, zwykło się szufladkować jako hip-hopowca, jednakże tego gatunku słucha wiele osób w żaden sposób nie wpisujących się w ten styl.
Historia
Hip-hop pojawił się na początku lat 70-tych XX wieku w murzyńskich gettach Stanów Zjednoczonych – w południowym Bronksie "czarnej" dzielnicy Nowego Jorku, wśród przemocy narkomanii i biedy, skierowany przeciwko bogatym i normom społecznym. Prekursorem hip-hopu jest Kool Herc, emigrant z Jamajki - disc-jockey puszczający muzykę na ulicach Bronksu, zaś DJ Afrika Bambaataa jest uznawany za pierwszego, który określił kulturę mianem "hip-hopu". Można wymienić następujące fazy rozwoju amerykańskiego rapu: wczesne proste utwory i naiwne rymy, rymowane zapowiedzi i komentarze podczas dyskotek na początku lat 80., gangsta rap pod koniec dekady i trwająca do chwili obecnej wybujała komercja. W następnych latach hip-hop stawał się coraz bardziej popularny, otwierały się przed nim podwoje rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych. Telewizja MTV wkrótce zaczęła puszczać ich muzykę.
Hip-hop w Polsce
W Polsce Hip-hop na szeroką skalę stał się popularny dopiero w latach 90tych, ale jego pierwsze przejawy mamy już w latach 80tych. Polacy szybko dopatrzyli się pewnego podobieństwa miedzy Nowojorskimi gettami a naszymi blokowiskami i to z nimi jest ten nurt w Polsce głownie kojarzony. Na scenie warszawskiej zaistniały zespoły takie jak Molesta, Warszafski Deszcz (dawniej 1kHz, Trzyha), ZIP Skład, wkrótce po nich OMP, Mor W.A., Płomień 81, RHX oraz bardzo aktywny od samego początku organizator i producent DJ 600 V. W Poznaniu i całej Polsce popularność zyskał Slums Attack i jego lider Peja. Inny typ rapu reprezentował Kaliber 44 czy Paktofonika, Abradab, Eldo z zespołem Grammatik, Fisz, Łona, czy O.S.T.R. Można by wymienić jeszcze wiele grup i solistów, ale wróćmy teraz do sceny zagranicznej.
Popularni wykonawcy muzyki Hip-hop
Oto kilku najważniejszych wykonawców sceny amerykańskiej: Lil Jon & The East Side Boyz, Lil Scrappy, Big Daddy Ric, Disco D, DJ Assault, DJ Crookers, DJ Godfather, Mr. De', Warren G, DJ Quik, Tupac Shakur, DJ Kool Herc, Grandmaster Flash, Afrika Bambaataa, the Sugarhill Gang, Kurtis Blow, Grandmaster Jay i Run-D.M.C., 2 Live Crew, Three 6 Mafia, Arrested Development, Big Hawk, Boondox, Bun B, Crunchy Black, Cunninlynguists, The D.O.C., Three 6 Mafia, T.I., Timbaland, T-Pain, Trae, Snoop Dogg. Niestety, nie sposób jest wymienić wszystkich ważnych wykonawców.
Freestyle Rap
Pozostał jeszcze jeden aspekt hip-hopu, który warto omówić a jest nim freestyle rap i związane z nim bitwy. Jest to rymowanie bez wczesnej napisanego tekstu, ani żadnego innego przygotowania. W pierwotnym zamyśle miał służyć do nawiązywania kontaktu z publicznością. Istnieją jednak dwa rodzaje freestyle – monologowe rymowanie o różnych rzeczach, ale także tzw. battlowanie się, polegające na poniżeniu przeciwnika w (najczęściej) nawiązaniu do chwilę wcześniej wylosowanego tematu. W tym pierwszym, zdarza się, że freestyle nabiera dużego tempa i jego zrozumienie wymaga od słuchacza wprawy. Moda ta dotarła też do Polski, jak do tej pory odbyły się u nas następujące bitwy: Wielka Bitwa Warszawska, Wielka Bitwa Szczecińska, Bitwa o Zachód (organizowana w Gorzowie Wielkopolskim), Bitwa o Mokotów (Warszawa), Wojna o Śląski Diament (Rybnik), Wojna o Wawel, Bitwa o Bema (Poznań).